Aleja Kasztanowa w m. Leszno
1. wpisana do rejestru zabytków pod nr A-1738.
Historia
Aleja kasztanowa ma bogatą historię, która wiąże się z siedzibą ziemiaństwa i jej gospodarowaniem oraz rozwojem okolicznych wsi. Aleja kasztanowa położona jest w sąsiedztwie parku krajobrazowego w Lesznie, wpisanego do rejestru zabytków. Jednym z ostatnich właścicieli majątku Leszno był Zygmunt Rakowiecki wraz z żoną Anną z Kobylańskich, który to unowocześnił gospodarkę folwarku. Modernizując i przekształcając niektóre części majątku, realizował nasadzenia drzew w okolicy swojego gospodarstwa i dworu. Celem tego było ich zabezpieczenie przed wieloma czynnikami. Dlatego też została przez niego założona aleja składająca się z kasztanowców. Wiek drzew szacowany jest na około sto lat, potwierdza to zatem, że czas ich sadzenia przypada na lata 20. XX wieku. Aleja będąca drogą, biegnącą wschodnim skrajem posiadłości, dzieliła formalnie przestrzeń wsi i dworu. Rakowieccy gospodarowali w majątku do 1940 r. Przedwojenny układ przestrzenny i funkcjonalny folwarku utrzymał się do 1945 r. w tym też roku majątek został rozparcelowany na skutek reformy rolnej. Obsadzona drzewami droga gospodarcza przeszła na własność gminy jako droga publiczna. Obecnie aleja znajduje się w części drogi powiatowej.
Opis
Aleja kasztanowa jest charakterystycznym znakiem tożsamościowym, który podnosi znacząco walory krajobrazowe miejsca. Aleja kasztanowa jest naturalną barierą przed nadmiernym wiatrem i osłania przed słońcem a zimą również przed zasypywaniem drogi przez śnieg. Droga obsadzona cieniodajnymi drzewami, podnosi znacząco estetykę miejsca. Dodatkowym atutem alei kasztanowej jest jej prawie nie zmieniona od stu lat forma. Aleja składająca się z kasztanowców była częścią kompozycji dworskiej, zatem jej zachowane pozostałości są doskonałym przykładem prostego w środkach kształtowania krajobrazu oraz poprawiania walorów wizualnych gospodarczego otoczenia siedziby ziemiańskiej. Aleja kasztanowa jest przykładem założonej na linii prostej, dwurzędowej i jednogatunkowej alei. Dla przejeżdżających aleją wrażenie wywierają zarówno zielone liście kasztanowców, jak i ich kwiaty w okresie kwitnienia. Natomiast jesienią na walory wizualne mają wpływ przebarwiające się liście, zmieniające kolory pod wpływem aury pory roku. Aleja prezentuje kunszt oraz dawne umiejętności związane z planowaniem przestrzennym. Dodatkowym atutem alei jest jej forma oraz wiekowe drzewa, którymi obsadzono ją po dwóch stronach. Stanowi świadectwo nieskomplikowanego kształtowania krajobrazu oraz pozostającego w pamięci, gospodarczego otoczenia dworskiej siedziby mieszkalnej.
